Now playing: Sonic Youth - Silver Rocket

De dag begint zoals gewoonlijk met een ontbijt in de hotel-lobby; niets bijzonders. Koffie, cornflakes, honeybuns, wat fruit en that’s it. Terug in de kamer pakken we de spullen weer in, Martijn zit te photoshoppen, we roken sigaretten. Het is immers een smoking-room… Dan gaat het brandalarm af. Niet alleen ons kleine meldertje aan het plafond maar een algemeen brandalarm dat de hele buurt wakker schreeuwt. Luttele seconden later gaat de telefoon en de receptioniste spreekt ons toe in een mengeling van Hindi en Amerikaans. Of we het brandalarm willen uitzetten. We slopen het ding van het plafond. Het alarm loeit gestaag verder. En dan houdt het op. In de verte gaat een soort luchtalarm af zoals wij dat de eerste maandag van de maand kennen. Als de Russen komen hebben ze een ongelukkig moment gekozen. We grappen nog dat straks de brandweer wel zal langskomen en gaan door met waar we mee bezig waren. Niks aan het handje. En dan komt de brandweer. Geen grap. Met sirenes en al rijden ze de heuvel op en bestormen onze kamer met 4 man sterk. We heten ze hartelijk welkom en bieden excuses aan voor het feit dat ze voor niets zijn uitgerukt. We leggen uit dat we toch echt een smoking-room hebben, ‘kijk maar, een asbak!’, en het gisteravond geen enkel probleem heeft opgeleverd. Gelukkig, de spuitgasten druipen af. En godzijdank geen rare extra rekening voor dit voorval.

On mounting a rising ground, which brought the figure of his fellow-traveller in relief against the sky, gigantic in height, and muffled in a cloak, Ichabod was horror-struck on perceiving that he was headless!

We stappen de auto in en rijden naar Sleepy Hollow, vroeger bekend onder de noemer North Tarrytown. Dit dorpje heeft naast de legende van the Headless Horseman een rijke Oud-Nederlandsche geschiedenis. Na een bezoek aan het graf van Washington Irving gaan we het Old Dutch kerkje in waar we een gratis iPad-tour aangeboden krijgen. Het is voor hun ook nieuw dus ze willen weten wat we ervan vinden. We vinden het leuk maar ook wat overbodig. De iPad raakt na een half uur in de volle zon oververhit en de plaatjes zijn niet echt goed te zien. En als het regent, valt zo’n tour helemaal in het water. Doe maar gewoon een audiotour, veel praktischer en naar oud-Hollandsch gebruik, veel goedkoper. Evengoed wel de moeite van een wat langere stop waard, dit dorpje. Ongelofelijk dat we maar 40 kilometer van de hoofdstad van de westerse wereld verwijderd zijn.

Het is puur psychologie dat het autorijden hier moeilijker of enger zou zijn dat in Amsterdam, Rotterdam, Milaan, Memphis of waar dan ook. Toch is het een belevenis. We rijden met een auto fucking New York in. Hoe cool is dat? De TomTom bewijst zich nogmaals onmisbaar maar ook onmogelijk. Onze eigen logica brengt ons uiteindelijk door het doolhof van one-way streets naar waar we moeten zijn. Jamaica, Queens, NY. Inchecken, spullen dumpen en naar Brooklyn.

De metro rijdt uiteraard niet zoals gepland in het weekend. Op goed geluk en met behoorlijk gevoel voor richting komen we toch nog binnen een uur aan bij Prospect Park. We wandelen een half uur door het park voor we eindelijk in de verte iets van een P.A. systeem horen. We sluiten aan in een rij Newyorkers en binnen een kwartier staan we met een halve liter Budweiser in ons klauwen te staren naar een podium met een of andere oninteressante band. Heerlijke sfeer om ons heen, mooie vrouwen, beardo’s, we zijn thuis. Zitten, dom kijken, zuipen. Dat is de modus voor het komende uur.

Dan, de hoofdact, waar we voor kwamen; Sonic Youth. Zelden zo’n compleet en perfect optreden meegemaakt van welke band dan ook. Een parade van klassieke hits, de een na de ander. Welgeteld 1 nummer van The Eternal, verder alleen maar Dirty, Goo, Daydream Nation, Experimental Jetset and No Star. Wat een heerlijke bak herrie. We zijn de enige die ons hoofd durven te bewegen wat wel vreemd is. Maar de sfeer is erg goed. Dit is een thuiswedstrijd voor Sonic Youth en tussen alle dissonantie door hoor je dat. En om het af te maken; Jeroen spot op de terugweg naar huis een eenzame poster voor The Dead Weather; 3 augustus. Same Bat Place, Same Bat Channel. Stay tuned, folks, we’re not quite dead yet!